24
VELIKA BORBA IZMEÐU KRISTA I SOTONE
se neprocjenjivo blago nalazi u svetinji. Jedan od vojnika je nepri-
mjetno bacio zapaljenju baklju u unutrašnjost i za trenutak je cijela
zgrada bila u plamenu. Zasljepljeni dimom i vatrom, oficiri su se
morali povu´ci; slavna zgrada bila je prepuštena svojoj sudbini.
To je za Rimljane bio užasan prizor, a još više za Jevreje! Cio vrh
brežuljka koji je dominirao gradom plamsao je kao vulkan. Jedna
za drugom zgrade su se rušile i nestajale u ognjenom bezdanu. Kro-
vovi od kedrovine bili su sliˇcni vatrenom moru; pozla´ceni tornjevi
svijetlili su kao ognjeni jezici; a sa kula nad vratima dizali su se
visoki stupovi plamena i dima. Susjedni brežuljci su bili osvijetljeni;
u mraku grupe ljudi por smatrale su sa užasom i strahom širenje pus-
tošenja. Na zidovima i uzvišenim mjestima gornjega grada tiskala
se masa svijeta: neki blijedi od strašnoga oˇcajanja, a drugi mrki od
nemo´cne osvete. Poklici rimskih vojnika koji su jurili amo tamo, i
zapomaganje pobunjenika koji su umirali u plamenu miješali su se
sa hukom požara i treštanjem greda koje su se rušile. Jeka sa planina
ponavljala je krikove naroda koji se nalazio na uzvisinama. Ljudi
koji su umirali od gladi prikupljali su posljednju snagu da izuste
krik straha i oˇcajanja.
U unutrašnjosti odvijao se još strasniji prizor. Ljudi i žene, mlado
i staro, pobunjenici i sve´cenici, oni koji su se borili i oni koji su
tražili milost bili su bez razlike poklani. Broj ubijenih nadmašio je
broj ubica. Legionari su se morali penjati preko gomile mrtvih da bi
nastavili djelo uništavanja.
Poslije razorenja hrama cio je grad pao u ruke Rimljana. Vo ¯de
Jevreja napustile su neosvojive kule, i Tit ih je našao puste. Pošuo ih
[27]
[28]
je sa ˇcu ¯denjem posmatrao, izjavio je da mu ih. je sam Bog predao u
ruke jer nikakva ratna oru ¯da, ma kako bila jaka, ne bi mogla osvojiti
te tvr ¯dave. Grad i hram bili su razoreni do temelja, i zemlja, na kojoj
je stajala sveta ku´ca* bila je “izorana kao njiva”. Jeremija 26, 18.
Za vrijeme opsade i pokolja poginulo je preko milion ljudi. Oni
koji su preostali u životu bili su odvedeni u ropstvo, prodavani kao
roblje, dovedeni u Rim, da ukrase trijumf pobjednika, bacani pred
divlje zvijeri u amfiteatru ili su bili rasijani kao besku´cnici po cijeloj
zemlji.
Jevreji su sami sebi iskovali okove; sami su napunili ˇcašu osvete.
U svom uništenju kao nacije i u svim nevoljama koje su ih snašle
poslije rasijavanja, žnjeli su ono što su sami posijali. Prorok kaže: “O
