492
DIE KONING VAN DIE EEUE
Op hierdie raadsvergadering het die vyande van Christus tot
diepe oortuiging gekom. Die Heilige Gees het ’n indruk op hulle
harte gemaak. Maar die Satan het gestry om die oorhand oor hulle te
kry. Hy het die ontberings onder hulle aandag gebring wat Christus
hulle laat ly het, en hoe min Hy hulle geregtigheid geëer het. Hy het
’
n baie groter geregtigheid voorgehou vir diegene wat kinders van
God wou wees. Hy het geen notisie geneem van hulle gebruike en
seremonies nie, en Hy het sondaars aangeraai om reguit na God te
gaan as ’n barmhartige Vader, en aan Hom hulle behoeftes bekend
te maak. Dus, na hulle mening, het Hy die priesterdom oor die hoof
gesien. Hy wou die teologie van die rabbynse skole nie aanneem
nie. Hy het die wan- praktyke van die priesters geopenbaar, en
hulle invloed onherstelbaar geskaad. Hy het die uitwerking van
hulle stellings en tradisies ver- swak, en gesê dat hoewel hulle die
seremonies streng toegepas het, hulle die wet van God kragteloos
gemaak het. Aan al hierdie dinge het die Satan hulle nou herinner.
Die Satan het aan hulle gesê dat as hulle hulle gesag wil behou,
sal hulle Jesus moet doodmaak. Hierdie raad het hulle gevolg. Die
moontlikheid dat hulle die mag kon verloor wat hulle toe gehad het,
was, het hulle gedink, genoegsame rede om tot ’n definitiewe besluit
te kom. Met die uitsondering van ’n paar wat nie die moed gehad het
om te praat nie, het die Sanhedrin die woorde van Kajafas aangeneem
as die woorde van God. Daar het verligting in die raad gekom; die
tweedrag het opgehou. Hulle het besluit om Christus om die lewe te
bring by die eerste geleentheid. Deur die bewys van die Godheid van
Jesus te verwerp, het hierdie priesters en owerstes hulleself omhul
met ’n ondeurdringbare duisternis. Hulle het volkome onder die mag
van die Satan gekom, sodat hy hulle vinnig in die afgrond van ewige
onder- gang kon dompel. Hulle is in so ’n mate bedrieg dat hulle
[551]
baie tevrede met hulleself was. Hulle het halleseif beskou as patriotte
wat die heil van die volk gesoek het.
Die Sanhedrin het egter gevrees om onverstandige stappe teen
Jesus te doen, want dit kon miskien die volk opsweep, en die geweld
wat hulle teen Hom bedink het, mag op hulle eie hoof neerkom. Dit
was om hierdie rede dat die raad getalm het om die vonnis uit te
voer wat hulle gevel het. Die Heiland het geweet van die planne van
die priesters. Hy het geweet dat hulle Hom baie graag uit die weg
wou ruim, en dat hulle eerlank hulle planne sou uitvoer. Maar dit
